Alles zou anders worden. Beter vooral. Een nieuwe start. Met schone lei. En een prachtige naam ook: het Centrum Veilig Wonen. We zijn vijf maanden verder. Alle goede voornemens ten spijt: de schade-afwikkeling is er nauwelijks beter op geworden. Ook het veilig wonen in bevend Groningen is geen stap dichterbij gekomen.
Geen twijfel over mogelijk. Ze doen hun stinkende best daar in dat gloednieuwe pand in Appingedam. Met een betrokken en enthousiaste directeur als opperhoofd. Maar al hun inspanningen ten spijt: ze kunnen het werk nu al nauwelijks aan.
En dan te bedenken dat de Groninger bodem op twee stevige klappen begin dit jaar na, relatief gezien rustig is gebleven. Daar kan vanavond al verandering in komen of volgende week en anders wel ergens in de zomer. Dat doet het ergste vrezen.
Kloppen de cijfers wel?
Ondertussen houdt gasminister Henk Kamp de kamer voor dat het Centrum Veilig Wonen goede resultaten haalt. Maar klopt dat wel? Als we naar de cijfers kijken niet. Ruim 12.000 schademeldingen vanaf 1 januari dit jaar. Daarvan zijn nu tweeduizend afgehandeld. Eén op zes dus. In vijf maanden. Tja, het is maar net wat je goed noemt.
Op zich is het idee om de schade-afwikkeling bij de NAM weg te halen zo gek nog niet. Waar het dan fout gaat? Dat heeft met de structuur te maken. Het Centrum Veilig Wonen staat zogenaamd los van de NAM, maar in de praktijk valt dat reuze tegen. De NAM voert nog altijd de eindregie. De gasslager keurt nog steeds het eigen vlees.
Stevige vinger in de pap
Tel daarbij op dat veel experts en aanverwante functionarissen, inclusief de ingeslepen werkmethodes, zijn overgestapt van de NAM naar het nieuwe instituut. En dan hebben we het nog niet eens over gezworen partnerbedrijven van de NAM als Arcadis en Arub, die ook bij het Centrum Veilig Wonen een stevige vinger in de pap hebben. Kortom, de NAM die zelf hopeloos heeft gefaald bij de schade-afwikkeling, blaast daar in Appingedam nog steeds een stevig partijtje mee.
De komst van de nieuwe organisatie heeft het wantrouwen alleen maar verder doen toenemen. Iets met valse hoop. Voor de zoveelste keer worden de verwachtingen niet waargemaakt. Zoals ook de Commissie Bijzondere Situaties een tandeloos monster blijkt te zijn en de raadsman gaswinning nauwelijks een potje kan breken.
Hoop
Er gloort hoop aan de horizon. Hans Alders moet als het zoveelste oliemannetje de vele gaten en scheuren gaan dichten. Het moge duidelijk zijn: als hij er niet rap in slaagt de NAM volledig buitenspel te zetten, is ook zijn klus niet te klaren.
Kortom, de Alders-missie moet vanaf dag 1 duidelijk zijn: de invloed van de NAM moet naar nul-komma-nul. En snel ook.
Alleen betalen dus en niets meer bepalen! Helemaal niets!