De tijd staat er stil. Mag het een keer? Nee, dus. 't Zielhoes moet mee in de vaart der volkeren. Van de gemeente Eemsmond. Voldoet niet meer aan de haastige tijd waarin we leven.
De menukaart is achterhaald, het is te stoffig en het rustieke bloemetjesbehang te ouderwets. Dus weg met de familie Van Warners; al drie generaties lang heer en meester achter de stokoude toog. Wie het begrijpt mag het zeggen.
En dan hebben we het wel even over het met afstand bekendste café van Groningen. Al sinds jaar en dag pleisterplaats voor boeren, burgers, vissers, kunstenaars en buitenlui. Tegen de dijk geplakt; met aan de andere van die diek dat ook al zo rustieke vissershaventje van Noordpolderzijl. Wie kent het niet?
Herman van Veen had met zijn Adieu Café jaren geleden al een vooruitziende blik:
Ik weet waar een café is Biljart en geen tv is Waar opa op z'n sloffen Z'n nieren af komt stoffen () Café met een lage zoldering En geen wc voor dames apart() Ach zo'n café Café spoedige herinnering() Verboden door de wet Met z'n rommelig buffet Z'n pilsjes en z'n pret
Waddenschilder Geurt Busser kan er met zijn verstand niet bij. Hij is er al 25 jaar kind aan huis. Onlangs hapten we er samen aan die bekende stamtoavel van 't Zielhoes een heerlijk ouderwets prakkie weg. En daar kwamen de verhalen. 't Zielhoes stikt er van. Geurt kent ze al geen ander. Over die ene keer bijvoorbeeld dat de toenmalige uitbater Siert van Warners hem vertelde dat er 'een gekke, Amerikoanse laidjeszanger ien zien Zielhoes west was." Bleek het Bob Dylan geweest te zien. Siert had werkelijk geen idee van zijn wereldwijde roem. "En zo was Siert; voor hem waren alle gasten gelijk."
De Vrienden van 't Zielhoes strijden al tijden voor het behoud in oorspronkelijke staat van dat prachtige café met vooroorlogse kassa. De rechter heeft al eens gesproken. De kous is nog niet af. De gemeente beraadt zich inmiddels op de plannen tot modernisering. En hoe dat ook afloopt: duidelijk is dat 't Zielhoes niet blijft zoals het is.
Dus staan de Vrienden op scherp. Gesteund door Geurt Busser. In het heerlijk nauwe halletje hangt een heus protestgedicht van zijn hand. Hij beschrijft daarin de oneindige schoonheid van zijn zo geliefde wad, met als toevoeging:
Men vindt er rups noch ambtenaar/Een grote plaag in vele landen
Of ze daar nou zo gevoelig voor zijn op het gemeentehuis in Uithuizen is maar de vraag. Zoals het er nu voor staat is de kans groot dat het allerlaatste woord aan de rechter is. Of kan nog op andere wijze het onheil worden afgewend?
Strijken de bestuurders (en ambtenaren) van Eemsmond zo op de drempel van het nieuwe jaar voor één keer met hun hand over het hart? En stappen ze 2012 binnen met het in dit geval enig mogelijke goede voornemen: 't Zielhoes ongemoeid laten.
Of, naar Ede Staal: 'Zo moutve t holden'