Tot voor kort nooit van gehoord: de wet Basisregistratie Adressen en Gebouwen. Kortweg BAG. Of beter: bagger, gezien de wereldprimeur die deze wet de gemeente Eemsmond heeft opgeleverd. Straatnaambordjes op onbewoonde eilanden. Wie die waanzin begrijpt mag het zeggen. In die wet BAG is ons overgeorganiseerde landje tot in de puntjes gerangschikt. Met dus alle gevolgen van dien. Zoals volkomen nutteloze bordjes op de wandelende vlaktes van Rottumeroog en -plaat.
Er is nog meer BAG-ellende. Ergens in Groningen staat een huis. En dat huis heeft geen adres. Met dank aan diezelfde BAG. Echt waar. De bewoners worden er hoorndol van. Vechten al jaren tevergeefs voor een eigen adres. Voor de duidelijkheid: dat speelt zich niet af in de gemeente Eemsmond.
Arme wethouder Harald Bouman van die gemeente; hij kreeg de volle laag. En terwijl de beste man dacht gewoon zijn werk te doen. En uiteindelijk ook nog eens bereid was te reageren, toen een pittige brief van Staatsbosbeheer over de kwestie uitlekte. Na enig aandringen en wat tegengesputter; dat dan weer wel. Hij sloeg zich dapper door een reeks lastige vragen. Om afscheid te nemen met de woorden: 'maak het niet te groot'. Daar hoefden we niets voor te doen. Vrijdag bracht RTV Noord de ridicule bordjeskwestie de wereld in. Het werd breed opgepakt. Veelal zonder bronvermelding, maar dat zijn we wel gewend.
Twitterend Nederland sloeg genadeloos toe. Honende reacties. En kamervragen van het CDA. Jawel. Ach, zeker: er zijn in deze lastige tijden veel belangrijkere zaken. Aan de andere kant: elke cent dat dergelijk ambtenarengedoe kost is er één te veel. Reken maar dat het niet op zichzelf staat. Iets met een topje en een ijsberg. Nederland regeltjesland. 'Schijt aan regels', zingt de Drentse cultband Mooi Wark regelmatig op noordelijke podia. Tja. Zonder regels chaos. Maar daar waar regels zegevieren over gezond verstand gaat het mis. En dat laten we toch niet gebeuren. Zeker niet in het nuchtere noorden.